کیستی که من
این گونه
به اعتماد
نام خود را
با تو میگویم،
کلید خانه ام را
در دستت میگذارم،
نان شادیهایم را
با تو قسمت میکنم،
به کنارت مینشینم و بر زانوی تو
این چنین آرام
به خواب میروم؟
کیستی که من
این گونه به جد
در دیار رویاهای خویش
با تو درنگ میکنم؟
احمد شاملو